Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος (γονάρθρωση) είναι μια ασθένεια που προκαλεί παραμόρφωση του χόνδρου της άρθρωσης του γόνατος. Αυτή η ασθένεια είναι πολύ συχνή, ειδικά μεταξύ της παλαιότερης γενιάς. Η εργασία του γόνατος επιδεινώνεται και επομένως οι δυσκολίες στην κινητικότητά του και η αίσθηση του πόνου είναι τα σημαντικότερα σημάδια της νόσου. Σήμερα, η αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος είναι επίσης συχνή σε άτομα 25-30 ετών. Τι μιλάει για την ευελιξία των αιτιών της νόσου και κατά συνέπεια την αντιμετώπισή της. >Υπάρχουν δύο τύποι γονάρθρωσης: μονόπλευρη (που επηρεάζει μόνο το ένα γόνατο) και αμφοτερόπλευρη (επηρεάζει και τα δύο γόνατα). Πιο συχνά η νόσος εμφανίζεται στην αμφοτερόπλευρη εκδήλωσή της.
Οι λόγοι
Η γονάρθρωση, όπως και η κοξάρθρωση, εκδηλώνεται συχνότερα σε μεγάλη ηλικία. Αν και δεν υπάρχει καμία εξαίρεση σήμερα και το γεγονός ότι οι νέοι έχουν συμπτώματα αυτής της ασθένειας. Αυτό υποδηλώνει ότι τα αίτια της γονάρθρωσης είναι διαφορετικά και το καθένα μπορεί με τον δικό του τρόπο να επηρεάσει την εμφάνιση, την έξαρση και τη θεραπεία της νόσου. Υπάρχουν επίσης πιθανότητες γενετικής προδιάθεσης ενός οργανισμού, π. χ. Η αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος μπορεί να είναι πιο συχνή σε ορισμένες οικογένειες παρά σε άλλες. Επιπλέον, αυτή η ασθένεια μπορεί να μην προσδιορίζεται γενετικά. Επομένως, υπάρχουν διάφορες αιτίες γονάρθρωσης.
- Διάφοροι σωματικοί τραυματισμοί του γόνατος (μώλωπας, εξάρθρημα κ. λπ. ).
- Μεγάλα φορτία που δεν ανταποκρίνονται στην ηλικία (5-7% όλων των περιπτώσεων γονάρθρωσης, καθώς και κοξάρθρωσης).
- Υπερβολικό σωματικό βάρος του ασθενούς (10% όλων των περιπτώσεων γονάρθρωσης).
- Συνοδές ασθένειες, για παράδειγμα, αρθρίτιδα (5-7% όλων των περιπτώσεων γονάρθρωσης, πολυαρθρώσεων και κοξαρθρώσεων).
- Συγγενής αδυναμία των συνδέσμων (3-5% των περιπτώσεων γονάρθρωσης).
- Μεταβολικό σύνδρομο και μεταβολικά προβλήματα στο σώμα.
- Σπασμός των μυών του άνω μηρού (έως και 50% των περιπτώσεων γονάρθρωσης και κόξαρθρωσης).
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος είναι ως επί το πλείστον τα ίδια και εμφανίζονται σχεδόν σε όλους τους ασθενείς. Οι ασθενείς σημειώνουν επίσης ότι η έξαρση του πόνου πέφτει την περίοδο άνοιξης-φθινοπώρου και εξαρτάται από τις καιρικές αλλαγές. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος στο γόνατο. Τις περισσότερες φορές, δεν εμφανίζεται αμέσως, αλλά γίνεται αντιληπτό μόνο μετά από μια μεγάλη βόλτα και εμφανίζεται αργά το απόγευμα. Το κουδούνισμα μπορεί να παρουσιάζει δυσκαμψία στο γόνατο κατά την κίνηση. Εάν τα δευτερεύοντα συμπτώματα αφεθούν χωρίς επίβλεψη, τότε η ασθένεια μπορεί να προκληθεί και μπορεί να φέρει εξαιρετικά ανεπιθύμητα αποτελέσματα για τον ασθενή. Παρά τα κύρια συμπτώματα, υπάρχουν πολλά άλλα σημάδια της νόσου:
- σύνδρομο πόνου σε ηρεμία, το οποίο μειώνεται ποιοτικά κατά το περπάτημα.
- περιορισμός της κίνησης της άρθρωσης του γόνατος και η δυσκολία ελέγχου της κινητικότητάς της.
- δυσκαμψία του γόνατος?
- αυξημένη ευαισθησία στην περιοχή του γόνατος.
- πρήξιμο στην άρθρωση του γόνατος και πρήξιμο του δέρματος γύρω.
- παραμόρφωση της άρθρωσης του γόνατος.
Η εκτίμηση της κατάστασης της άρθρωσης του γόνατος γίνεται κατά τη διάρκεια εξέτασης από γιατρό και ακτινογραφίας. Επιπλέον, το στάδιο της νόσου οποιασδήποτε αρθροπάθειας (συμπεριλαμβανομένης της κοξάρθρωσης, της γονάρθρωσης, της πολυάρθρωσης και άλλων) μπορεί να προσδιοριστεί μόνο εάν υπάρχει ακτινογραφία και μόνο ένας γιατρός μπορεί να κάνει αξιολόγηση μιας τέτοιας κατάστασης. Επομένως, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην ασχολείστε με την αυτοδιάγνωση και να μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα.
Βαθμοί γονάρθρωσης
1ου βαθμού
Οι αρθρώσεις του γόνατος δεν υπέκυψαν στην παραμορφωτική επίδραση της νόσου, αλλά εμφανίζονται μόνο από εξωτερικά σημάδια και ένα ελαφρύ πρήξιμο του περιαρθρικού δέρματος, είναι αισθητές αλλαγές στο χρώμα του. Σε φυσιολογικό επίπεδο, χαρακτηρίζεται από μικρές αλλαγές στον υαλώδη χόνδρο. Ως αποτέλεσμα της συσσώρευσης σημαντικής ποσότητας αρθρικού υγρού στον αρθρικό νεύρο, εμφανίζονται μικρές παραμορφώσεις της άρθρωσης, οι οποίες συνοδεύονται από πόνο κατά το περπάτημα. Άλλα σημάδια όπως περιορισμένη κινητικότητα δεν παρατηρούνται. Και επομένως είναι επίσης δύσκολο να τα εντοπίσουμε στην ακτινογραφία. Σε αυτό το βαθμό, η νόσος είναι δύσκολο να διαγνωστεί, αλλά με γρήγορο ορισμό, η αντιμετώπισή της θα είναι πιο αποτελεσματική από ό, τι με άλλο ή τρίτο βαθμό γονάρθρωσης, καθώς και άλλους τύπους αρθρώσεων (κοξάρθρωση, πολυάρθρωση).
II βαθμού
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο αφόρητος ή έντονος πόνος, ακόμη και με ελαφρύ φορτίο, που επιδεινώνεται με το περπάτημα και την άρση βαρών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό θα εξελιχθεί σε δυσκολία στην κάμψη του γονάτου. Σε φυσιολογικό επίπεδο, αυτό εκδηλώνεται από το γεγονός ότι ο όγκος του στρώματος του χόνδρου μειώνεται απότομα και σε ορισμένα σημεία απουσιάζει εντελώς. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ακτινογραφιών, ο βαθμός αυτός μπορεί να προσδιοριστεί από τις οριακές οστικές αυξήσεις και την πυκνότητα του αρθρικού χώρου. Στο έργο της άρθρωσης, ειδικά με ένα μεγάλο περπάτημα, εμφανίζεται ένα χαρακτηριστικό τσούξιμο. Σταδιακά, ο ασθενής μπορεί να χάσει την ικανότητα να λυγίζει το γόνατο ή θα του δοθεί με μεγάλη δυσκολία. Το φαινόμενο παραμόρφωσης εκδηλώνεται ήδη σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης της γονάρθρωσης, καθώς και άλλων τύπων αρθρώσεων (κοξάρθρωση, πολυάρθρωση). Οπτικά, αυτό γίνεται αντιληπτό και το δέρμα γύρω γίνεται τραχύ και αλλάζει το χρώμα του. Η θεραπεία σε αυτό το στάδιο είναι καλύτερο να ξεκινήσει πολύπλοκη και εντατική. Εδώ, τόσο τα φάρμακα όσο και οι παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας θα είναι σχετικές.
III βαθμού
Χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο, ακόμη και όταν η άρθρωση του γόνατος είναι ανενεργή ή ακινητοποιημένη. Το φαινόμενο παραμόρφωσης είναι πολύ αισθητό και μπορεί κανείς να διαπιστώσει οπτικά σημαντικές αλλαγές στη δομή της άρθρωσης και των παρακείμενων ιστών. Σε φυσιολογικό επίπεδο, χαρακτηρίζεται από την απουσία χόνδρινων ιστών και αυτό είναι εύκολο να διαγνωστεί με ακτινογραφία. Η θεραπεία του III βαθμού της νόσου της αρθροπάθειας της άρθρωσης του γόνατος και άλλων τύπων αρθρώσεων (πολυάρθρωση, κοξάρθρωση) είναι στην πραγματικότητα μια μη αναστρέψιμη διαδικασία. Μάλλον, ο κύριος στόχος μιας τέτοιας θεραπείας θα είναι η μείωση του πόνου και η εξάλειψη ορισμένων από τα συμπτώματα της εκδήλωσης της νόσου.